Biuro ds. Osób z Niepełnosprawnościami UEK - Student ze spektrum

SPEKTRUM AUTYZMU def. Grupa całościowych zaburzeń neurorozwojowych – szerokie pojęcie obejmujące  różne zaburzenia autystyczne. W grupie tej znajduje się również zespół Aspergera określany czasem mianem lżejszej postaci autyzm

Coraz większa liczba osób z zespołem Aspergera studiuje i tym samym staje się częścią społeczności akademickiej. Może to stwarzać potencjalne problemy lub trudności kadrze dydaktycznej. Osoby takie mogą studiować z bardzo dobrym skutkiem i osiągać sukcesy naukowe, ale potrzebują specjalnego wsparcia i pomocy, gdyż odnalezienie się w nowej rzeczywistości może być dla nich wyzwaniem. Te kilka wskazówek może pomóc, pamiętajmy jednak, że pomimo cech wspólnych każda osoba z zespołem Aspergera jest inna. Studenci z Zespołem Aspergera zwykle nie mają ograniczeń w obszarze sprawności językowej i funkcji intelektualnych, ale często mają trudności z rozumieniem emocji i intencji innych osób oraz sytuacji społecznych wraz z ich kontekstem, a w szczególności z informacjami przekazywanymi nie wprost, np. za pomocą mimiki twarzy, gestów czy postawy ciała.

• Jasno i precyzyjnie wyrażaj swoje oczekiwania najlepiej na piśmie,
• Pomóż studentowi zorganizować pracę w tym czas i przestrzeń do pracy,
• W przypadku pracy w podgrupach zadbaj by taki student dołączył do zespołu z osobami odpowiedzialnymi, zaradnymi i przewidywalnymi,
• Udzielaj wiele konkretnych informacji zwrotnych,
• Unikaj żartu, aluzji i metafor w rozmowie z takim studentem,
• Jeżeli student chce wyjść z sali w czasie zajęć należy mu na to pozwolić gdyż może to być sposób na zmniejszenie stresu – osoby takie przytłacza nadmiar bodźców. Jeżeli student jest wyraźnie pobudzony, staje się agresywny można nawet zachęcić go do czasowego opuszczenia sali, „przewietrzenia się”, odpoczynku,
• Upewnij się, że student ma dostęp do materiałów z zajęć i wie gdzie ich szukać,
• Pamiętaj, że student taki nie jest nieuprzejmy tylko nie wie jak powinien się zachować, nie rozumie przyjętych konwencji społecznych, nie potrafi regulować emocji.

Zespół Aspergera

Całościowe zaburzenie neurorozwojowe nazwane tak od nazwiska austriackiego  pediatry Hansa Aspergera, który w 1944 roku zauważył i opisał pewne cechy wspólne dzieci, które były pod jego opieką. Dzieci te miały problemy w nawiązywaniu kontaktów społecznych, nie rozumiały gestów i uczuć innych osób oraz umów i konwencji społecznych, prowadziły jednostronne dialogi, miały charakterystyczne zainteresowania, nie tolerowały zmian, ulegały rozmaitym fiksacjom. Osoby z zespołem Aspergera nie mają deficytów poznawczych i intelektualnych, są inteligentne. Nie występuje u nich opóźnienie w rozwoju mowy, które pojawia się u osób z autyzmem. Ich trudności dotyczą głównie umiejętności społecznych, rozumienia i akceptowania zmian oraz elastyczności (np. jeśli zmieni się godzina zajęć lub numer sali osoba taka nie odnajdzie się i nie dotrze na zajęcia). Osoby te sprawiają wrażenie ekscentrycznych, często zachowują się nieadekwatnie do sytuacji np. mogą robić uwagi prowadzącemu zajęcia, nie trzymać się ogólnie przyjętych zasad, których nie rozumieją

Autor: MGR BARBARA SZCZUKINPSYCHOLOG –PSYCHOTERAPEUTA

Autor: mgr Barbara Szczukin